Պատմել սովորի՛ր Յարոսլավ Հաշեկի ,,Ինչպես էի շներ վաճառում,,պատմվածքը և կատարի՛ր 3-րդ առաջադրանքը:
3. Պատմվածքի համար նոր ավարտ հորինի’ր։
Մոտենում էին ջրօրհներքի օրերը։ Այդ ժամանակ ջրածնի գերօքսիդով սև շպիցին դարձրեցինք դեղին, իսկ սպիտակին սև՝ սրան շփելով ազոտային արծաթի լուծույթով։ Երկու շունն էլ այդ գործողությունների ընթացքում այնպես էին վնգստում, որ տպավորություն կարող էր ստեղծվել, թե կինելոգիական ինստիտուտի տրամադրության տակ ոչ թե երկու, այլ առնվազն վաթսուն շուն կար։
Սակայն դրա փոխարեն մենք բազմաթիվ լակոտներ ունեինք։ Ի հավելումն այս բանի, Չիժեկը տառապում էր այն սևեռուն գաղափարով, որ նյութական բարեկեցության հիմքը շան լակոտներն են։ Ջրօրհներքի մոտերքին նա շարունակ լակոտներ էր բերում՝ իր մուշտակի գրպանները դրած։ Ուղարկում էի դոգի հետևից, իսկ վերադառնում էր տաքսայի ձագերով։ Ուղարկում էի պինչերի հետևից, վերադառնում էր ֆոքսթերյերի ձագով։ Մեզ մոտ երեսուն լակոտ էր հավաքվել, բացի այդ դեռ հարյուր քսան կրան էլ այսւոայնտեղ կանխավճար էինք տվել։
Գլխումս միտք ծագեց․ հաշվի առնելով նախատոնական շրջանը, Պրագայի Ֆերդինանդյան պողոտայում խանութ վարձել, ներսը տոնածառ տեղադրել և ժապավեններով զարդարված շնիկների վաճառք կազմակերպել՝ այսպիսի կարգախոսով․ «Գնեցեք շան լակոտներ։ Երեխաների համար լավագույն նվերը շնիկն է»։
Վարձեցի խանութը։ Դա ծննդյան տոներից մոտավորապես մի շաբաթ առաջ էր։
― Չիժեկ,― ասացի,― լակոտներին տար Ֆերդինանդյանի վրայի մեր խանութը, եղևնի դիր ներսը, որքան հնարավոր է շնիկներին լավ ցուցադրիր ցուցափեղկում․․․ Մի խոսքով, ամբողջ հույսս դու ես, ամեն ինչ արա լավագույն ձևով ու ճաշակով։ Հասկանալի՞ է։
― Հանգիստ եղեք։ Ամեն ինչ ձեր ուզածի պես կլինի։
Նա շնիկներոին տեղավորեց արկղերում և տարավ ձեռնասայլակով, և ես ճաշից հետո գնացի տեսնելու, թե ինչպես էր գործը կազմակերպել և ինչ տեսք ուներ ցուցափեղկը։
Հեռվից ցուցափեղկի մոտ հավաքված ամբոխ նկատելով, անմիջապես հասկացա, որ լակոտները մեծ հետաքրքրություն են առաջացրել։ Սակայն, ավելի մոտ գնալուց հետո լսեցի վրդովված քրթմնջոցներ․
― Ինչպիսի՜ գազանություն։ Հարկավոր է ոստիկանություն կանչել։ Բա կարելի է նման բան թույլ տալ։
Դժվարությամբ մոտենալով ցուցափեղկին, ծնկներս ծալվեցին։
Չիժեկը ուշադրություն գրավելու համար վերցրել էր ու տոնածառի ճյուղերից կոնֆետների պես կախել էր դյուժինի չափ շնիկներ։ Իսկ խղճուկները, լեզուները դուրս գցած, օրորվում էին, ինչպես կախաղան հանած միջնադարյան ավազակներ։ Իսկ եղևնու տակ գրված էր․
«Գնեցեք շնրիներ։ Երեխաների համար ամենալավ տոնական նվերը սիրունիկ լակոտն է»։
Դրանից հետո Կինելոգիական ինստիտուտը դադարեց գոյություն ունենալ։
Իմ մտածված վերջը
Նա շնիկներոին տեղավորեց արկղերում և տարավ ձեռնասայլակով, և ես ճաշից հետո գնացի տեսնելու, թե ինչպես էր գործը կազմակերպել և ինչ տեսք ուներ ցուցափեղկը։
Հեռվից ցուցափեղկի մոտ հավաքված ամբոխ նկատելով, անմիջապես հասկացա, որ լակոտները մեծ հետաքրքրություն են առաջացրել։ Սակայն, ավելի մոտ գնալուց հետո լսեցի վրդովված քրթմնջոցներ․
― Ինչպիսի՜ գազանություն։ Շների համար համեղ բլիթներ պատրաստված չեն: Հարկավոր է համեղ բլիթներ պատրաստող մարդուն կանչել։ Բա կարելի է նման բան թույլ տալ։
Ես զարմացա բայց մոտեցո մոտիկ ու հասկացա որ ես էլ եմ ուզում շները բլիթներ ունենան ։
Չիժեկը եկավ ու սկսեց պատմել ոնց էին ինքն ու տակսան փանքեյքներ պատրաստում ։ Իսկ մի հաճախորդը պահանջեց բլիթներ:
Ես պատվիրեցի լիքը փանքեյքներ: Հետո բոլորը սկսեցին ուրախ բլիթներ ուտեն մի մարդ անգամ շոկոլադի մածուկ գնեց կողքի խանութից որ ավելի համով լինի:
Իսկ հետո ես ոգեշնչվեցի ու ստեղծեցի բլիթների խանութ: